Een avondje uit*** ***Venster op de verbeelding *** *** Tijdlijnen. Timelines.

Wedergeboorte

Oorspronkelijk 2003.


Het was laat in de herfst van het jaar 2003. In de kelder van het hotel stond een massieve versteende man die tijdens zijn leven Trent Kegarson werd genoemd. Rond het beeld dat hij was deden vele verhalen de ronde en een aantal culten vereerden hem als een god. De eerste werd geleid door een man genaamd Klaviertoets, maar aangezien het een sekte was die zich richtte op bloedoffers was ze niet bijzonder populair. Na een tijd een rock & roll thema te hebben gehad was er nu een culte rond liefde en vruchtbaarheid genaamd de 'Bruiden van Kegarson'. Alleen heel mooie vrouwen waren lid. De culte was op zich ouder dan al die andere sektes rond het beeld. Ze waren ooit begonnen als fanclub van Wally Valens, de beroemde SF- en Horrorauteur waarmee ze allemaal in het midden van de jaren '80 een leuke fan-date hadden gehad.
Na zijn overlijden op 31 oktober ontdekten ze het versteende lichaam van Trent Kegarson en besloten ze zich voortaan te richten op dit nieuwe idool. Eerder dit jaar hadden ze toch nog een leuk cadeautje van hun oorspronkelijke held gekregen. Wally Valens had hen met hart en ziel gesteund in het halen van hun doctoraat en dankzij hem konden ze zich allemaal doctor in de natuurkunde noemen. En voor die steun die ze van hem kregen bedankten ze hem.
De schilderijen en foto's aan de wanden in de kelder van hotel 't Einde lieten niets aan de verbeelding over voor wat betreft het thema van de sekte. Een centrale plaats was gereserveerd voor een gigantische poster van een luchtig geklede blonde blauwogige vrouw genaamd Amanda Parker en ze was door de sekte uitgeroepen tot mooiste en meest sexy vrouw van de eeuw. Ze hadden geprobeerd haar eens uit te nodigen voor een rite, maar helaas had ze hen laten weten daar niets voor te voelen. Ze was later met Wally Valens en de rest van Surf City gestorven.

Er was net een rite bezig toen vanuit het niets een man opdook in een felle lichtflits. De aanwezigen grepen snel hun kleren en verlieten in paniek de kelder, niet wetende dat ze geen gevaar liepen. De man staarde naar de poster en fluisterde bedroefd: "Hallo mam." James Isaac Parker, tijdreiziger uit de toekomst, zuchtte diep en liep naar het beeld Kegarson toe. Ondanks het feit dat Trent Kegarson hem wellicht niet kon horen begon Parker tegen hem te spreken. "Trent, ik heb in mijn leven een aantal flaters geslagen. Ik schiep heel gevaarlijke wezens en verspreidde hen door tijd en ruimte. Ze werden de wezens die in legenden verschenen als geesten, tovenaars, demonen, vampiers en weet ik al niet meer. En ik liet die wezens nog gevaarlijkere hoeveelheden energie stelen. Ik weet nu dat ik fout zat en wat ik gestolen heb moest ik weer afstaan aan de wettige eigenaar. De prijs die ik moest betalen was dat zes prachtige mensen opgingen in de Ware Kegar. Ik schaam mij diep moet ik bekennen. Gelukkig kreeg ik bezoek van een gezant van Kegar. Het was een bijzonder geavanceerde machine gemaakt in dit heelal en gedreven door ongekende krachten. De machine heeft al mijn gevaarlijke scheppingen vernietigd. En het gaf mij de opdracht een aantal zaken recht te zetten vriend Kegarson. En dat ga ik ook doen. Ik zal jou weer tot leven wekken. Je zult weer je oude nobele zelf zijn." James Parker manipuleerde enkele knoppen van zijn kostuum en ….

Trent Kegarson was weer zoals hij was voordat hij veranderde in een monster. Hij rekte zich uit en geeuwde. Hij had slaap. Hij had in geen twaalf jaar een oog dicht gehad en had alles al die tijd bewust meegemaakt. Had alles gehoord en geroken. Het enige wat hem ontgaan was was hetgeen achter zijn rug geschiedde. Goedkeurend bewonderde Kegarson de afbeeldingen, Vooral de poster van Amanda Parker vond hij bijzonder mooi. James Parker porde hem aan en zei: "Dat is wel mijn moeder hoor!" Trent grijnsde en zei: "Ik zal eraan proberen te denken… MR-6." James glimlachte en sloeg zijn oude kameraad op zijn schouder. "Het gaat je goed Trent! Ik moet nu weer gaan. Misschien tot ziens!" James Isaac Parker verdween op dezelfde wijze als hij gekomen was.

De hoge priesteres van de sekte kwam het vertrek weer binnen en viel op haar knieën. Trent Kegarson bloosde en zei: "Sta toch op Kathleen! Het is niet nodig dat je knielt. Ik ben maar een heel gewone jongen hoor!" Nu was het Kathleen die bloosde. Ze vroeg: "Nu je weer kunt lopen ga je ons zeker weer verlaten." Kegarson nam haar gezicht tussen zijn handen en kuste haar zachtjes op haar mond. Hij schudde zijn hoofd en zei: "Ik ben verliefd op je geworden Kathleen. Van alle 'Bruiden' ben jij de mooiste. Blijf alsjeblieft de mijne. Wees mijn grote liefde voor deze eeuw." Zachtjes duwde ze hem van zich af en vroeg: "En mijn zusters? Wil je soms zeggen dat je Betty, Fatima en Carina niet accepteert? En hoe zit het met Luna, Lana, Lisa en Lina? Om nog maar te zwijgen over Beth, Liana, Donna, Kathy, Tessa, Jane, Lilith, Carol-Annelijn, Mary, Barbara, Candy, Wendy, Penny en Catharina!" Kathleen zette haar handen op haar heupen en schudde haar hoofd: "Nee meneer Kegarson. Wij 'Bruiden' van Trent Kegarson laten elkaar niet in de steek. Je zult ons allen moeten nemen als je één van ons wilt hebben!"

Trent Kegarson staarde naar de 22 beeldschone vrouwen die hem wilden hebben. Het duizelde hem. Stamelend zei hij: "Eh, ik eh… Ik hou heel veel van mooie vrouwen. Echt waar! En julllie zijn allemaal heel erg mooi! Maar op dit moment kan ik het niet opbrengen! Emotioneel zit ik eventjes aan de grond. Dus, hoe enorm verleidelijk jullie aanbod ook is… Nee, ik kan het nu nog niet accepteren. Misschien later. Ooit. Ik ga nu maar. Ik hoop dat jullie verder een gelukkig leven zullen hebben. Vaarwel lieve mooie dames, en bedankt voor al jullie goede zorgen!"
Kathleen was verontwaardigd: "Maar… Al die tijd verlangden we naar je. Laat ons niet alleen! Kun je ons echt weerstaan?"

Een andere vrouw, Lilith, deed een stap naar voren en zei: "Jij kunt mij niet weerstaan Kegarson. Jij bent van mij." Kathleen wendde zich tot haar en zei: "We hadden toch afgesproken het 'ons'-woord te gebruiken. Hij is van ons allen of niemand van ons."
Lilith lachte zachtjes en zei: "Ik denk dat je het niet goed begrepen hebt mijn liefste Kathleen." Lilith haalde een vreemd uitziend wapen te voorschijn en schoot ermee in Kathleens linkerschouder. Gillend van pijn viel de vrouw in Trents armen. Tot zijn schrik zag hij dat zich in de schouder van de vrouw zich een keurig dichtgeschroeid gat bevond met een diameter van bijna een centimeter. Kathleen kon maar nauwelijks bij bewustzijn blijven. De andere 'Bruiden' stoven van schrik uiteen maar toen Lilith gebaarde dat ze moesten blijven gehoorzaamden ze gedwee.

Lilith grijnsde en zei: "Ik ben blij nu eindelijk jullie volledige aandacht te hebben. Dames! Jullie zijn nu eigendom van het Groot Imperium Ner. Het GIN heeft jullie nodig voor haar glorieuze voortbestaan. Als onderpand. En niet veel meer. Jullie oorspronkelijke functie hebben jullie voor mij al lang niet meer. Dankzij jullie kon ik mijn mentale capaciteit verveelvoudigen."
Trent keek haar verbaasd aan. "Jij komt uit de toekomst," merkte hij op. Lilith knikte waarderend. "Inderdaad slimmerik. Maar dan véél verder weg dan die amateur van een James Parker."
Ze haalde een andere machine te voorschijn en zei: "Lilith Anderson hier. Agent X-13 verzoekt transport voor 23 personen." Een seconde later stonden ze allen in een fel verlichte ruimte. Lilith Anderson wendde zich weer tot Trent Kegarson en zei: "Welkom aan boord van mijn schip. Het zal ons naar Ner brengen alwaar jij Kegarson onze zaak zal dienen." Trent Kegarson schudde zijn hoofd en zei: "Nee, waarom zou ik mensen dienen die onschuldige burgers zo mishandelen."
Nu schudde Lilith haar hoofd en zei: "Je zult precies doen wat wij zeggen meneer Kegarson. Elke keer als jij onze bevelen niet uitvoert, of iets doet om ons te saboteren… Wel, laten we het erop houden dat deze dames hier het niet zullen waarderen. Kom, geef Kathleen maar over aan ons dan kunnen we haar medisch verzorgen voordat ze in een statis cel gaat." Kegarson vroeg: "Statis cel? Wordt ze ingevroren of zo?" Lilith knikte en zei: "Inderdaad. Zo'n beetje als met jou het geval was de laatste jaren."

Ze klapte in haar handen en een zwerm gevaarlijk uitziende robots kwam de ruimte binnen en omsingelden de vrouwen. Eén van de robots nam Kathleen over van Trent Kegarson. Een minuut later waren ze allen afgevoerd. Kegarson knarste zijn tanden en zei: "Goed. Je hebt je onderpanden. Ik ben in je macht. Wat wil je van me?" Lilith lachte nogmaals en zei: "Alles."

Een man in uniform kwam de ruimte binnen en Lilith schoot meteen in de houding. Luidkeels riep ze: "Agent X-13 rapporteert missie volbracht kapitein!" De kapitein keek Trent Kegarson eens aan en merkte op: "Zo bijzonder lijkt hij me niet, maar als je gegevens kloppen dan zal hij zeer waardevol zijn voor het GIN. Goed werk X-13. Is hij volledig in onze macht?" Lilith stond nog steeds in de houding en zei: "Volledig kapitein. We hebben een aantal mensen in onze cellen zitten die hij als beschermingswaardig beschouwd. Hij zal precies doen wat wij van hem verlangen." De kapitein knikte goedkeurend. "Uitstekend X-13. Plaats hem in statis totdat we hem nodig hebben. Kom daarna naar mijn vertrekken voor een meer persoonlijke debriefing." Hij knipoogde naar haar en vertrok. Kegarson zag Lilith even huiveren. Plagend zei hij tegen haar: "Het ziet er naar uit dat ook jij dingen moet doen die je niet wilt." Lilith Anderson keek hem argwanend aan: "Denk maar niet Kegarson dat je mij tegen mijn eigen kapitein kan opstoken. Ik geloof in de zaak van het GIN. En in mijn spaarzame vrije tijd zal ik wel iets verzinnen wat leuker is. Misschien dat ik jou daar ook voor kan gebruiken. Ik heb zo mijn privileges." Kegarson zei resoluut: "Nee! Ik laat me niet in met…" Lilith sprak tot een verborgen microfoon en zei: "Bereid de executie voor van…" Snel was Trent Kegarson bij haar en greep haar bij de schouders. Hij smeekte haar toe: "Sorry, het spijt me. Vanaf nu zal ik volledig gehoorzamen en niet meer tegenspreken!" Lilith staarde hem aan en wendde zich weer tot de onzichtbare microfoon die in de lucht leek te hangen: "Negeer die laatste order. X-13 uit." Speels glimlachte ze naar hem en zei: "Goed. Ik zie dat je het begrijpt Trent Kegarson. Je bent nu volledig het eigendom van het GIN, en ik mag je beheren. Een robot zal je naar je statis cel begeleiden alwaar je zult blijven totdat ik je nodig heb. Voor wat dan ook. Ik weet dat jij je uiterste best zult doen om mij in alles te behagen. Zowel voor het GIN als voor mij privé. Dat is het heerlijke van de superieure Ner cultuur. Macht Maakt Recht. Het is het privilege van de machtigen om de zwakkeren te gebruiken op elke manier die ze nuttig of lekker vinden. De zwakkeren kunnen het beste maar zich overgeven, zich ontspannen en ervan genieten. Alleen de zwakzinnigen zullen 'verkrachting' roepen, maar daar wordt niet naar geluisterd bij ons. Ontspan je dus Trent. En geniet ervan."
Trent Kegarson sloot zijn ogen en aanvaarde zijn lot.

Het ruimteschip van het GIN vertrok vanuit zijn parkeerbaan om de Aarde en verdween in de hyperruimte alwaar het tevens naar haar eigen tijd reisde. Naar een verre planeet genaamd 'Ner'.

Arrow*** ***Venster op de verbeelding *** *** Tijdlijnen. Timelines.