De Sprong Voorwaarts.

Jonathan Archer keek verschrikt om zich heen. Waar was hij? Het ene moment was hij op de brug van 'Enterprise' en nu was hij in deze vreemde kamer. Had iemand hem getransporteerd? Zijn schrik werd groter toen hij merkte dat zijn kleding veranderd was. In plaats van zijn uniform droeg hij nu een soort witte overall. Uit zijn kleding geteleporteerd en in andere?

Hij werd in zijn overpeinzingen gestoord toen hij een oudere man de kamer zag binnenkomen met een vreemdsoortige afstandsbediening in zijn handen en een grote sigaar in zijn mond. Hij was druk bezig tegen de zijkant van de afstandsbediening te slaan en mopperde: "Wat bedoel je nou Ziggy? Schijn kan bedriegen?"
De man keek op en staarde captain Archer aan alsof hij een geest had gezien. Zijn sigaar viel uit zijn mond en hij riep: "SAM!!!" Hij liep op hem af en omhelsde hem. Archer was te perplex om direct te reageren. De man schudde hem flink en zei: "Sam, je bent het echt! Je bent terug!"

Archer deed een stap terug en zei: "Ik denk dat u zich vergist... Wie bent u en waarom hebt u mij hier getransporteerd? Ik ben zomaar van mijn schip gehaald en ik eis…" Archer stopte toen hij zag dat de man zijn schouders liet hangen en hem teleurgesteld aanstaarde.
Zachtjes zei hij: "Ziggy had dus gelijk. Het is maar schijn. Jij bent Sam Beckett niet maar een verre nazaat. Het spijt me captain, maar om de een of andere reden is mijn vriend nu in uw plaats terecht gekomen. Blijft u alstublieft hier, dan zal ik proberen uit te zoeken wat Sam moet doen."


Doctor Sam Beckett staarde voor zich uit. Waar was hij nu weer terechtgekomen? Dit leek wel een of ander…. Een vreemd uitziende vrouw (had ze nu echt puntoren?) sprak hem aan: "Captain Archer, voelt u zich goed?" Sam knikte en zei: "Ja, uhm, ja, ik ben in orde." De vrouw keek hem onderzoekend aan en merkte op: "U maakte plotseling zo'n afwezige indruk dat ik dacht dat er iets vreemds aan de hand was. Vooral toen u plotseling 'O, boy' fluisterde."
Samuel Beckett schudde zijn hoofd en zei: "Nee, er is niets aan de hand…."
Hoe moest hij haar aanspreken?
Wie waren al deze mensen hier?
Waar was hier?
Wanneer was hier?
Was Al maar hier!
Hij zat nu op de één of andere onderzeeër of zo? Nee, dat kon niet! Op het beeldscherm voor hem zag hij sterren voorbij schieten. Zo snel dat het wel leek alsof…

Sam besefte waar hij nu was. Het was een ruimteschip dat sneller ging dan het licht! Maar dat was onmogelijk! Hij zelf had geprobeerd om zo'n aandrijving te bedenken. Project Starbright bleek niet te functioneren. Sam dacht met pijn in zijn hart terug aan die teleurstelling.
Uit de as van Project Starbright was Project Quantum Leap verrezen, en dat werkte wel. Min of meer. Hij was nu al jaren bezig sprongen te maken door de tijd en hij was daarin overgeleverd aan god weet welke krachten. Normaal gezien kon hij alleen maar reizen in de periode dat hij leefde, maar heel af en toe kwam hij terecht in de plaats van een verre voorouder. Was hij nu in de plaats gekomen van een verre nazaat?

Sam hoorde hoe Al Calavicci zijn keel schraapte en zijn gezichtsveld binnen liep. Hij grijnsde en zei: "Sam, goed nieuws, deze Leap hoeft maar kort te duren. Althans dat denkt Ziggy. Knik maar als je me kunt horen Sam." Sam knikte en staarde zijn oude vriend aan. Hij begon al half om half te vermoeden wat Al ging zeggen.
Al knipoogde naar hem en zei: "Je ziet dat het uiteindelijk toch gelukt is Sam. De mensheid heeft de sterren bereikt. Het duurde wel wat langer dan we hadden gehoopt, maar mede dankzij de research van Project Starbright kon een man genaamd Doctor Zefram Cochrane een aandrijving bedenken die het ruimte-tijd continuüm zodanig kan krommen dat SDL vluchten mogelijk zijn. Dit schip hier is door een collega van Cochrane ontworpen en die collega is een verre nazaat van jou Sam, en de vader van de man in wiens plaats je nu staat. Ziggy denkt met 99,99 procent zekerheid dat je hier bent om af te rekenen met dat gevoel van teleurstelling dat je toen had." Al wuifde met zijn sigaar en vertrok.

Sam Beckett glimlachte en zuchtte diep. Hij sloot zijn ogen in de wetenschap dat zijn oude droom toch nog was uitgekomen.


Sam sprong…